Historia placówki

---

Wydanie jubileuszowe broszury z okazji 70-lecia ośrodka (kliknij poniżej, aby pobrać...)

"Ośrodek kiedyś i dziś" 

---

Patron placówki

 

Wojciech Bellon (1952 r. - 1985 r.)

 

Poeta, kompozytor, pieśniarz, najwybitniejszy przedstawiciel nurtu tzw. piosenki turystycznej.
Właściwe: Wojciech Belon. Urodził się w 1952 w Kwidzynie. Mieszkał i wychowywał się w Busku Zdroju. Tam chodził do szkoły, tam też pierwszy raz wystąpił publicznie z własnymi piosenkami. Wraz z założoną przez siebie Wolną Grupą Bukowina zadebiutował latem 1971 roku na IV Giełdzie Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie, gdzie zdobył jedną z głównych nagród. Później brał udział w kilku przeglądach piosenki turystycznej (m.in. na gdańskiej BAZUNIE), gdzie zdobywał laury. Znaczącym sukcesem była pierwsza nagroda na Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie w 1974 roku. Od tej pory Wolna Grupa Bukowina znalazła się w gronie najlepszych i najpopularniejszych przedstawicieli piosenki studenckiej.

Zaczęli jeździć z koncertami po całym kraju. Śpiewanie stało się ich źródłem utrzymania. Stali się profesjonalistami. Z czasem - jak twierdził Wojtek - zatracili pierwotny sens swego muzykowania, jakim było wspólne bytowanie, wspólnie przeżywana radość ze śpiewania, z bycia razem. W ciągu następnych kilku lat występował na Studenckich Festiwalach Piosenki w Krakowie, na FAM – ie oraz licznych konkursach czy imprezach studenckich i turystycznych takich jak YAPA, BAZUNA, BAKCYNALIA. Przez pewien krótki okres w latach 80-ych połączyli się z zespołem Wały Jagiellońskie, ale ta fuzja nie zdała egzaminu, nie stworzyła nowej jakości artystycznej. Jak się wkrótce okazało zwyciężył libertyński styl "Wałów" na niekorzyść kameralnej i poetyckiej "Bukowiny". Niebawem w Wałach Jagiellońskich pozostał już tylko sam Wojtek, a i on wkrótce zrezygnował. Od tej pory występował sam, albo z towarzyszeniem dawnych przyjaciół z "Bukowiny": Wojciechem Jarocińskim, Wacławem Juszczyszynem, Janem Hnatowiczem.
 

Zmarł w nocy z 3 na 4 maja 1985 r. w jednym z krakowskich szpitali. Jego pogrzeb odbył się w Busku Zdroju 8 maja 1985 r.
Piosenki Bellona znajdują się we wszystkich śpiewnikach turystycznych.
Na Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Turystycznej "Włóczęga '85" w Zielonej Górze wystąpił gościnnie, akompaniując sobie samotnie na gitarze. Mówił swoje nowe wiersze, śpiewał nowe i stare piosenki - wśród nich i tę, którą uważał za najważniejszą i ulubioną - MAJSTER BIEDA:

 

 

Skąd przychodził, kto go znał,
kto mu rękę podał, kiedy
nad rowem siadał, wyjmował chleb,
serem przekładał i dzielił się z psem.
Tyle wszystkiego, co z sobą miał
Majster Bieda

Czapkę z głowy ściągał, gdy
wiatr gałęzie chylił drzewom
Śmiał się do słońca, śpiewał do gwiazd
Drogę bez końca, co przed nim szła
znał jak pięć palców, jak szeląg zły
Majster Bieda

Nikt nie pytał, skąd się wziął,
gdy do ognia się przysiadał.
Wtulał się w krąg ciepła jak w kożuch -
znużony drogą wędrowiec boży
Zasypiał długo gapiąc się w noc
Majster Bieda

Aż nastąpił taki rok,
smutny rok - tak widać trzeba...
Nie przyszedł Bieda zieloną wiosną
miejsce, gdzie siadał, zielskiem zarosło
i choć niejeden wytężał wzrok,
choć lato pustym gościńcem przeszło,
z rudymi liśćmi - jesieni schedą -
wiatrem niesiony popłynął w przeszłość
Majster Bieda

 

Dziesiątego listopada 1948 roku Kuratorium Wrocławskiego Okręgu Szkolnego mieszczącego się we Wrocławiu przy Placu Grunwaldzkim powołało Państwowe Schronisko dla Chłopców przekazując na ten cel budynek znajdujący się przy alei Akacjowej 10 wraz z ogrodem o powierzchni 2853 m.kw. Schronisko przeznaczone było dla nieletnich skierowanych tam przez Sądy Okręgowe i Sądy Grodzkie. Kierownikiem tego schroniska został Czesław Konarski. Początkowo liczba wychowanków sięgała 46 w wieku od 14 do 18 lat. Wielu z nich było sierotami, którzy stracili rodziców w czasie wojny. Na propozycję Ministerstwa Oświaty Kuratorium Wrocławskiego Okręgu Szkolnego podjęło decyzję o przekształceniu Państwowego Schroniska dla chłopców w Państwowy Zakład Wychowania Zapobiegawczego. Na realizację tego celu przekazano dodatkowo budynek mieszczący się przy alei Akacjowej 12.

Otwarcie Państwowego Zakładu Wychowania Zapobiegawczego nastąpiło pierwszego września 1950 roku. W dwóch budynkach mieszkalnych, wybudowanych w latach trzydziestych znajdował się internat i szkoła. Remont obiektów odbył się przy dużym nakładzie pracy wychowanków, którzy dodatkowo brali udział w budowie pomieszczeń gospodarczych. Decyzją Rady Narodowej Wrocławia oba budynki zostały przekazane w zarząd i użytkowanie ośrodkowi.

W budynku internatu utworzono 70 miejsc. Początkowo nieletnich kierowały do placówki sądy, z czasem również kuratoria. Pierwszym dyrektorem placówki został Czesław Konarski, który kierował ośrodkiem do 1983 roku, czyli przez 33 lata. Od momentu założenia placówka była wielokrotnie przekształcana, zmieniała się ilość grup z 3 do 5, a liczba wychowanków w grupie zmniejszała się stopniowo z 30 do 16. Na przestrzeni lat zmieniała się również forma pracy z młodzieżą. W latach sześćdziesiątych wprowadzono system gabinetowy. Nauczanie przedmiotów ogólnokształcących było powiązane z nauczaniem przysposobienia zawodowego z zakresu krawiectwa i stolarstwa, a w latach 1974 – 1977, jak podaje kronika, młodzież zdobywała zawód elektromontera. Wychowankowie w tamtym okresie mieli swój udział w pracach budowlano – remontowych na terenie dzielnicy Krzyki. Pomagali w budowie: stadionu przy ul. Sztabowej, basenu przy ul. Ślężnej, kortów tenisowych przy ul. Pułtuskiej oraz ronda na ul. Powstańców Śląskich. Oprócz pracy społecznej chłopcy wykonywali prace zarobkowe np. przy budowie Centrali Chemicznej przy ul. Buforowej, w Państwowym Gospodarstwie Rolnym Strzeszów przy zbieraniu kamieni i buraków cukrowych.

Ośrodek ukierunkowany był na wychowanie przez sport i kulturę fizyczną, w szczególny zaś sposób przez żeglarstwo. W historii placówki odbyło się 10 rejsów pełnomorskich po Bałtyku.

W 1981 roku zmieniona została nazwa na Państwowy Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Obserwacyjno – Diagnostyczny. Stał się on ośrodkiem kierującym dla 13 innych placówek z Polski południowo – zachodniej. Zespół Kierowania, jaki istniał przy placówce funkcjonował we Wrocławiu do 1987 roku, do czasu przeniesienia do Warszawy. W latach 1983 – 1990 ośrodkiem kierował Tadeusz Butkiewicz.W tym okresie powstała pracownia zajęć praktyczno – technicznych, a także miejsce do terapii szkolnej z zajęciami korekcyjno - wyrównawczymi. Działała drużyna harcerska „Akacjanie”. W latach 1990 – 1995 funkcję dyrektora pełnił Bolesław Kuczerawy, który dużą wagę w procesie resocjalizacji przypisywał działalności sportowej. Młodzież uprawiała takie sporty jak jazda konna, pływanie, kajakarstwo, jazda rowerowa, narciarstwo i koszykówka. Od 1993 roku wychowankowie nieprzerwanie wydają gazetkę „Głos Akacjowej”

Dnia pierwszego września 1994 roku placówce nadano imię Wojtka Bellona.

W roku 1995 utworzono dodatkowo oprócz 5 grup chłopców, 2 grupy dziewcząt i ośrodek stał się koedukacyjny. Budynek szkolny przekształcono w internat dziewcząt. W tym samym roku ponownie został powołany Zespół Kierowania, który objął swym zasięgiem 8 ówczesnych województw.

Od 1995 do kwietnia 2004 roku placówką kierował Zygmunt Zimoń. W tym czasie powstała pracownia komputerowa, betonowe boisko do koszykówki i trawiaste boisko do gry w piłkę siatkową oraz wyremontowano pomieszczenia przy udziale wychowanków. Od 25 sierpnia 1999 roku nazwa ośrodka była następująca: Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Resocjalizacyjno – Diagnostyczny im. Wojtka Bellona. Od lutego 2000 do grudnia 2003 roku nadzór nad ośrodkiem sprawowały dwa ministerstwa. W zakresie organizacyjnym podlegał Ministerstwu Pracy i Polityki Społecznej w związku z tym organem prowadzącym był Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. Nadzór pedagogiczny sprawowało Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu poprzez Wydział Edukacji Urzędu Miejskiego oraz Kuratorium Oświaty. Od stycznia 2004 roku Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze podlegają całkowicie Ministerstwu Edukacji Narodowej i Sportu. W związku z tym na skutek zmian organizacyjnych nazwa placówki została zmieniona na Młodzieżowy Ośrodek wychowawczy im. Wojtka Bellona.

W kwietniu 2004 roku zadanie czasowego kierowania ośrodkiem powierzono dotychczasowemu wicedyrektorowi Andrzejowi Bąkowi. W październiku 2004 roku w drodze konkursu wyłoniono nowego dyrektora, którym został wcześniejszy wychowawca pan Jan Hołubowicz. 

              Jan Hołubowicz pełnił funkcję dyrektora ośrodka w latach 2004-2010. W 2008 roku przeniesiono siedzibę placówki z budynków przy al. Akacjowej 10-12 do nowoczesnego kompleksu przy ul. Borowskiej 101. Zwiększono ilość grup wychowawczych do 8, w tym 5 grup chłopców i 3 grupy dziewcząt. Od tej pory każda grupa zamieszkuje jeden moduł mieszkalny z trzema sypialniami, świetlicą z aneksem kuchennym, miejscem do nauki, dwiema łazienkami. Uroczyste otwarcie nowej siedziby wraz z obchodami 60-lecia placówki odbyło się 26 września 2008 roku. 

            W roku 2010 Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy im. Wojtka Bellona został połączony ze Specjalistyczna Poradnią Terapeutyczną (dawny MOS przy ul. Jarzębinowej) w Zespół Placówek Oświatowych nr 3. Nasi wychowankowie uzyskali możliwość korzystania z różnych form pomocy psychologicznej, w tym konsultacji terapeuty uzależnień. Pierwszym dyrektorem ZPO nr 3 została pani Beata Mally, która pełniła funkcję dyrektora w okresie od 1 września 2010 roku do 31 sierpnia 2015 roku. Od 1 września 2015 roku na funkcję dyrektora ZPO nr 3 powołana została  p. Izabela Górzyńska.  Wicedyrektorem ds. opiekuńczo - wychowawczych zostaje p. Dorota Smolana. Funkcję wicedyrektora ds. dydaktyczno - wychowawczych objął p. Piotr Kitliński - Kaczor.